Taniec jest obecny w życiu ludzi od zarania dziejów. W swych pierwotnych, prymitywnych formach towarzyszył człowiekowi podczas magicznych rytuałów (tańców plemiennych), popisów godowych (ten schemat jest także obecny w świecie zwierząt), polowań i bitew. Tańczenie pełniło więc funkcje społeczne.
Taniec w starożytności
W starożytności taniec zaczął być postrzegany jako sposób na rozrywkę. Stał się sztuką i wtedy też powstał zawód tancerza. Miało to związek z rozwojem teatru w dawnej Grecji, a innych rejonach, takich jak Azja, ze wzrastającym znaczeniem dworów.
Taniec w średniowieczu
W średniowieczu powiązano taniec z istotnym dla niego akompaniamentem muzycznym. Wykształciły się dwa nurty tańca – towarzyski (popularny w warstwie rycerskiej) oraz ludowy (praktykowany wśród niższych warstw społecznych).
Taniec w okresie renesansu
Renesansowy rozwój sztuki sprawił, że taniec stał się formą świecką i świadczył o kulturze człowieka. Zaczęto zwracać uwagę na jego aspekty estetyczne i techniczne. We Francji rozkwitała dworska sztuka baletowa, we Włoszech wystawiano widowiska taneczne. Powstały też pierwsze prace teoretyczne o tańcu. Najbardziej znanymi stylami tej epoki były pavana (spokojna, demonstracyjna forma) i volta (prototyp tańców wirowych).
Taniec w okresie baroku
Barok wygenerował balet dworski, który był drogą, pełną przepychu inwestycją (ze względu na wymyślne stroje itd.). Później balet dworski przekształcił się w teatralny. Najważniejszym tańcem tej epoki był menuet.
Taniec w okresie klasycyzmu
W klasycyzmie zaczęto wracać do antycznych ideałów – także w świecie tańca. Zrywać więc z barokowymi trendami na rzecz „oczyszczenia” formy. To wtedy sformułowano zasady techniki klasycznej (uznawanej za królową stylów)!
Taniec a okres romantyzmu
W romantyzmie taniec potraktowano jak literaturę. Widowiska baletowe nawiązywały do ludowości, baśni, elementów narodowych. Ucieleśnieniem romantycznych pragnień była tańcząca kobieta. Na popularności zyskał balet rosyjski, choć w kontekście międzynarodowej sceny balet zaczął ustępować innym technikom, np. pochodzenia amerykańskiego (one‑step, tango czy fokstrot).
Jak wyglądał taniec w XX wieku?
XX wiek to czas eksperymentów w świecie tańca ze zwrotem ku metodyce rytmiki (powstała prawdziwa szkoła tańca z istotnymi opracowaniami teoretycznymi). Dzięki temu mogły powstać i rozwijać się: taniec współczesny i taniec nowoczesny. Od tego czasu historia tańca nabrała tempa. Nowe techniki i ich liczne odmiany zaczęły pojawiać się jak grzyby po deszczu.
Taniec nowoczesny
Dziś gwiazdy wyznaczają trendy w różnych kierunkach tanecznych. Szkoły tańca otworzyły się tak samo na zawodowych tancerzy jak i początkujących. W historii tańca pojawiło się największe zróżnicowanie poziomów i koncepcji tanecznych.